home_hover home mail_hover mail-small_hover mail-small mail activities_hover activities cancel check_hover check chevron clock close_hover close comment days edit_hover edit-small edit external_hover external facebook_hover facebook information_hover information link_hover link logout_hover logout mute_hover mute pause_hover pause plus radiocheck report_hover report reporters_hover reporters search share-bottom share-right sponsors_hover sponsors supporters_hover supporters-small supporters tag-right_hover tag-right updates_hover updates user_hover user volume playbutton
Edukans Actieplatform
Chikwawa,  Dinsdag 14 mei 2019   Zoals beloofd nog even een blog van  Aukje en mij vanuit de verlenging van onze re...

Chikwawa

Chikwawa,  Dinsdag 14 mei 2019

 

Zoals beloofd nog even een blog van  Aukje en mij vanuit de verlenging van onze reis in Malawi.

We verlieten jullie, lezers, en de groep zaterdagmiddag op het vliegveld in Lilongwe. Na de laatste zwaai werd het opeens heel stil. Geen neuzen meer te tellen, geen grappen die rondgaan. De stilte van het feestje dat opeens is afgelopen; de televisie die wordt afgezet of van het stadion als het dan toch nog misgaat. We werden door Moffat weggebracht naar ons hotel maar de reis ging via een lange zandweg door dorpjes eerst naar zijn geboorteplaats waar zijn moeder en zus nog wonen. Een prachtige plek, wat hoog gelegen, schaduwrijk met wat stenen huisjes, kinderen, een ossenwagen en loslopende dieren. Krachtige vrouwen die familie van Moffat, wijs geworden door het leven en toch even ontvankelijk, hartelijk en vrolijk als de kinderen die naar ons komen kijken. De bijdrage van Moffat in hun levensonderhoud in de vorm van een baal rijst is vanzelfsprekend, zowel voor hem als voor de ontvangers. De Umbuntu  is niet aangeleerd maar ingebakken.  Zou een exportartikel moeten zijn van Malawi. Een rijk land dat zich bekommert om hen die het zoveel minder hebben!

Uiteindelijk bracht Paul ons naar het hotel wat wel even zoeken was omdat straatnamen, huisnummers en wijkaanduidingen blijkbaar onderdelen zijn van de chaostheorie waarmee deze grote stad zich onnavolgbaar weet te organiseren. We troffen het want dit hotel had een sauna, een bubbelbad, een pedicure en schoonheidssalon. We genoten wel van de rondleiding maar hadden toch een merkwaardig gevoel bij het geheel temeer door de geluiden die we uit een van de behandelkamers hoorden. De kamers, het eten en de bediening waren echter perfect en zondagmorgen was er het afscheid van Tessa en kwam de taxi exact op tijd om ons naar het vliegveld te brengen.  Er zaten 18 mensen aan boord, blijkbaar was dat genoeg want we vetrokken twintig minuten  eerder dan gepland. Binnen een uur stonden we weer op een vliegveld maar nu dat van Blantyre. Alles liep gesmeerd maar nu moesten we aan de gehuurde auto zien te komen van Anna’s car hire. Anna had wel reclameborden maar geen kantoor. Er moest gebeld worden naar een van de drie nummers die we hadden. Alle drie gaven ze eenzelfde boodschap die door ons bij gebrek aan kennis van cheeweewa  niet te begrijpen was. Maar gelukkig, in Malawi komt er altijd wel iemand op je af om te vragen of je hulp kunt gebruiken. In dit geval was het een soort bewaker die onthulde dat de boodschap op de telefoon was dat het beltegoed op was. Hij ritselde de opwaardering en belde en na een half uurtje kwam de bestelde auto. Goed advies vooraf was om eventuele beschadigingen even op de foto te zetten maar daar was bij deze zwarte volkswagen polo geen beginnen aan. Het stuur zat ook nog aan de verkeerde kant en er ontbrak een versnellingspook en koppelingspedaal J

Het huurcontract ging makkelijk want dat was er niet, over verzekeringen werd niet gerept en er hoefde ook nog niks betaald te worden. De vriendelijke huurbaas reed voor ons uit en gaf vervolgens nog een plattegrond voor de rest van de route. ‘’De zaken regelen we wel als jullie terugkomen” zei hij. Dat ‘’als’’ zou dreigend kunnen klinken maar bij deze mensen komt dat niet eens bij je op.

Was even wennen links rijden en in een automaat maar met de naar rechts corrigerende begeleiding van Aukje bleven we goed op weg en na getankt te hebben – de tank was vrijwel  leeg bij levering- waren we twee uur later in Chikwawa. Onderweg hadden we een omleiding die duidelijk te maken had met de overstromingen van afgelopen maand.

  

      

Alsof we er al jaren wonen, reden we rechtstreeks via de markt naar de lodge, boekten in, namen een cola en gingen lopend naar twee collega-teachers van voorgaande jaren (Francis en Joseph).  Dat was natuurlijk een knuffel de knuffel, bijpraten en alle namen langs van de ons bekenden zoals  Maria, Corine, enz. Zij praatten ons bij over de gevolgen van de langdurige wind en regen die over Mozambique en Malawi waren getrokken. Gevolgen die voor ons niet direct in het oog sprongen maar bij goed kijken en luisteren er wel degelijk waren. Zo waren er nogal wat huisjes ingestort omdat de leem bij al dat water oplost, dakplaten waren weggewaaid en huisraad en kleding door het water weggespoeld. Dodelijke slachtoffers waren er gelukkig niet maar nu de oogst ook in water was opgegaan was er een grote behoefte aan voedsel en zaden en kunstmest om snel een nieuwe aanplant te doen. Later op de dag, terug in onze lodge ontmoetten we een Canadees stel dat na hun pensionering overal -als vrijwilligers bij een christelijke organisatie- aan de slag gaat waar een ramp heeft  plaatsgevonden. Hier waren ze actief in het verstrekken van noodhulp waaronder tenten en voedsel. Zij vertelden dat ook hier de armsten door deze ramp het meest getroffen zijn. Een schrijnend verhaal over een jonge teenermoeder die in verwachting was van een tweeling en al haar kleding en spulletjes waren door het water weggespoeld. Babykleding, een emmer, wat dekens en voedsel waren urgent en we besloten het geld wat de groep aan ons had meegegeven hiervoor te bestemmen in het volle vertrouwen dat jullie het hiermee eens zullen zijn. Ook de 500 meter touw (J) krijgt hier een bestelling namelijk om de rijen voor de voedselverstrekking wat af te bakenen.

Maandag zijn we ’s morgens al vroeg in de auto gestapt en hebben de Mlomba- en Chilomgoma primary bezocht. Daar, op het platteland, zagen we de tenten die de weggespoelde of ingestorte huisjes moeten vervangen en de grote tenten waar tientallen gezinnen tegelijk worden opgevangen en hoorden we van het tekort aan voedsel om deze mensen van een minimale portie eten per dag te voorzien. De organisatie is degelijk  alle slachtoffers zijn geregistreerd. Tot onze verbazing is er zelfs een zeer uitgebreide klachten procedure voor hen die menen achtergesteld te worden.  Maar een mooi gegraven kanaal is leuk maar als er geen water doorstroomt….        

 Het weerzien op de scholen was leuk en warm. Vol trots werd me de fiets getoond die ik jaren geleden achterliet en nu nog steeds als schoolfiets en dorpsambulance in  gebruik is. Ik moest nog even een rondje op het plein rijden om te bewijzen dat zij echt niet de enige fietsnatie zijn. Aukje verrijkte de fiets nog met een kleurige rabobank snelbinder. In de achteruitkijkspiegel zagen we hoe  die overigens toen we wegreden snel weer werd gedemonteerd in de stafkamer veilig gesteld.

Om tien uur stipt kwam Steve en begon het werken aan de twee projecten voor de Mlumba secondary school. Niks geen in slaap vallen maar we zagen een alerte en handelende medewerker van EEDF die merkbaar eerder projecten heeft opgezet. Aan de hand van een van te voren door mij gemaakte werklijst namen we alles grondig door en daarmee was het draaiboek voor de school klaar om met hen besproken te gaan worden. Om twaalf uur zouden we daar zijn en heel Nederlands zaten we om half in de auto. Helaas….de sleutel  had de sleutelrol en liet zich niet omdraaien. Eindeloos proberen door ons alle drie want eigenwijze mensen denken toch altijd het wel te kunnen waar de anderen falen. Maar niks hielp. Het recht op vervangend vervoer van de anwb is hier net zoveel waard als de gedachte dat er altijd water uit een kraan komt. Steve ging voor ons bellen en –echt waar- er kwam een nieuwe auto voor ons over uit Blantyre. We waren prettig verbijsterd.

Plan  B was de fietstaxi.  Voor een paar duizend kwatscha  gingen we in de zon achterop  het dorp uit.   Eerst leuk maar op het moment dat de driver heuvelop achter zijn adem begint te raken met 90 kilo achterop ook wat genant. Op de school  deden we onder leiding van Steve –fantastische vent J!- goede en snelle zaken. Begin juni zijn er 1000 boeken op de school en met kerst is de opening van de twee nieuw te bouwen lokalen. Als een school dit verdient is het wel deze arme community school in het armste deel van het arme Malawi waar het dorp en het team met een appel en een ei een kwalitatief hoogwaardige school runt met fantastische examenresultaten en  prachtige trotse en slimme leerlingen. Zo bijzonder om massaal met je naam begroet te worden en door al die glunderende gezichten herinnerd te worden aan de pret die we hadden twee jaar geleden toen ik hier twee weken lid van het team was. Zo mooi om hier iets waar en mee te maken ‘’achterste bank een streepje voor’’,  een oud credo uit de tijd dat de ideologische veren in ons land nog rechtop stonden. 

Het vervangend vervoer werd zelfs op school afgeleverd en in de nieuwe auto met de afleverende al wat geagiteerde chauffeur crossten we terug naar de lodge.  Oh…schaamtevol. Met een simpele voet- en handbeweging wist deze man onze sleutelkwestie op te lossen en kon hij met vervangend vervoer weer terug naar Blantyre. De enige winst was voor Steve- goeie vent- die zo gratis en snel een lift kon krijgen.

“s Avonds onder en na het eten een mooi gesprek met het canadese stel. In hun vroege jeugd vanuit Nederland naar Canada geëmigreerd. Totaal verengelst maar op de juiste momenten aankwamen met woorden als mattenklopper, lekkerbek en gezelligheid. Bijzonder om onder de Afrikaanse sterrenhemel  in de stilte van de avond te praten over zwarte kousen, Johannes de Heer en de rol van het christelijk onderwijs. Maar goed dat jullie al weg waren, lieve jongeren van onze groep want saai!!!! Maar leuk!!

 Nu is het dinsdag. Op het programma nog een bezoek aan een Nederlands stel dat hier bezig is  met een trainingscentrum permaculture en ook een grote speeltuin aan het bouwen is. En vanmiddag gaan we  met Mr Happy, Joseph (met nieuwe bril) en Francis eindelijk het monument es bezoeken waar we in het verleden al eens naar gezocht hebben maar nog nooit gevonden hebben. En daarna de farewell party met een biertje.

Nog een nachtje en dan rijden we met de auto terug naar Blantyre, leveren de auto in en vliegen via Lilongwe en Addis terug naar de andere wereld. Niet gek maar wel anders, Net als deze wereld. Onderweg voegt Tessa zich weer bij ons en in Wenen stap ik uit voor een bezoek aan zoon Mathijs.

We zijn erg benieuwd naar jullie thuiskomst, lieve groepsgenoten. Wat een stap om daar direct weer aan het werk te gaan, te moeten, te mogen. Het zal wennen zijn, verwarrend.  Houd vast wat we bespraken: je hebt alles gedaan wat je kon!!. Wees dankbaar voor wat er was, wat je deed , wat je zei en voor wat je ontving. En blijf ook bezorgd. Want niets in de wereld rechtvaardigt de verschillen die we zagen en ondergingen. En terecht is de zorg of het wel goed gaat komen met Malawi, de kinderen, onze collega’s.  Blijf ontvankelijk voor het appel dat die grote bruine kinderogen op ons doen.

Misschien komt er nog een laatste blog maar mogelijk is dit hem al. Daarom nog maar een keer…lieve lezers dank voor jullie betrokkenheid…..en lieve groep…..take care and all the best.

Lieve groet,
Aukje

Reacties (6)

  • 15 uur geleden
    Wauw Bert, wat een reis (in vele opzichten) in het prachtige Malawi. Mooi om het te hebben kunnen volgen. Jullie hebben prachtige dingen gedaan! Goede reis naar huis, Groeten Hinke

    Reactie rapporteren

  • 15 uur geleden
    Beste Bert, Aukje en Tessa, Wat een mooie beschrijving van alles wat jullie ervaren en zien tijdens de extra dagen in Malawi. Fijn om jullie verhalen te lezen en te herlezen. Veel groeten, Maria

    Reactie rapporteren

  • 15 uur geleden
    Ik ben zeer onder de indruk van jullie werk in Malawi ! Worden deze verslagen ook gebruikt om nog meer geld in te zamelen voor dit door jullie zo mooi omschreven land?

    Reactie rapporteren

  • 15 uur geleden
    Ik ben jaloers op jullie! Het is echt wennen om weer terug te zijn. Heel erg leuk om dus jullie verhalen te lezen. Succes nog!!

    Reactie rapporteren

  • 15 uur geleden
    Prachtig geschreven en een geraakt door de hart onder de riem. Vanuit het kamp in Beuningen heel veel liefde voor jullie.

    Reactie rapporteren

  • 15 uur geleden
    Lieve Bert, Aukje en Tessa! Wat bijzonder om dit indrukwekkende bericht te lezen! Het voelt alsof we er gewoon nog bij zijn, bij jullie, bij de Malawiaanse scholen en collega’s, terwijl wij alweer bijna een week terug zijn bij ons ‘first home’. Wat zijn jullie goed bezig geweest! Je kunt nooit teveel mensen helpen.. En waar is Paul met z’n bus als je hem nodig hebt?! Haha ;). De afgelopen week was wennen, heel erg wennen. Wat hebben we het hier goed! En wat is het rustig zonder de groep! We kunnen terug kijken op 2 hele bijzondere weken en vooruitkijken naar een gezellige reünie in Nederland. Dikke tút foar jim!

    Reactie rapporteren

Reactie plaatsen