Zaterdag 4 mei 2019
Eindelijk weekend! En wat zijn we er aan toe zeg. Na een week observeren, lessen geven, feedback krijgen & geven en leerkrachten begeleiden, hebben we twee dagen vrij. En dat betekent: uitslapen! Vandaag vertrekken we namelijk pas rond half 10 richting het National Park, om een andere kant van Malawi te zien. Vandaag even geen contact met honderden kinderen, vele leerkrachten en directeuren. Vandaag misschien wel contact met olifanten, nijlpaarden, Timons en Pumba’s. Het motto van vandaag is dan ook: Hakuna Matata! Nadat we allemaal gegeten hebben, vertrekken we met de bus, Paul (onze buschauffeur) en Muffat (onze tolk, regelaar, alles in 1 eigenlijk) naar het park. Veel geiten, vrouwen met emmers op hun hoofden en magere koeien zien we tijdens de 1,5 uur durende busreis. Voordat we aankomen, rijden we over een hobbelige weg. Dit is na 1 uur over het asfalt toch even wennen. Een attractie is het om over de gaten, stenen en grasvelden te rijden. Wat je dan niet verwacht aan te treffen is een spoorweg overgang. Het enige wat je ziet is een spoorweg en een kleine uitkijktoren. Verder zitten en drie mannen die de boel in de gaten houden. De vraag is hoe vaak er een trein voorbij komt, waarschijnlijk maar een keer per dag. Aangekomen bij het National Park maken wij kennis met een hele andere natuur dan wij eerder gezien hebben. Wauw Malawi, wat blijf je ons verbazen! Met enorm veel groen om ons heen rijden we met jeeps op zoek naar dieren. We hebben aapjes, impala’s, waterbokken en vooral veel verschillende soorten herten gezien. Er waren zelfs veel kleintjes wat natuurlijk extra schattig is. Wanneer we een eekhoorn zagen, waren we net zo verwonderd als bij een impala. Dit klinkt gek, want in Nederland zien we er genoeg maar toch was het bijzonder. De rit was hobbelig en we gingen over wankele bruggen en hielden ons goed vast bij de diepe kuilen in de weg. Prachtig was het toen schemerig werd en de zon langzaam verdween. Dit leverde mooie plaatjes op en maakte de dieren levendiger. Wat een avontuur om met een jeep door de Afrikaanse natuur te rijden. Wat we thuis op Google, in de Lion King en in Junglebook gezien hebben, zien we nu in het echt. Na de safari gaan we terug naar het Fort. Hier staat weer net zoals iedere avond een warm buffet klaar. Hierna blikken wij vooruit naar de activiteiten van volgende week. Ook herdenken wij vanuit Malawi de dodenherdenking van 4 mei. Voorafgaand aan de twee minuten stilte, luisteren we naar een mooi lied van Herman van Veen. Hierna oefenen we het lied dat we gaan zingen in de kerk. Dit gaat verrassend goed. Na een klein kwartietje kan iedereen meezingen. Nu is het tijd voor een borrel, een boek of een bed. De volgende ochtend staat de wekker namelijk erg vroeg. De kerkdienst die we gaan bezoeken begint al om half 8. Wat een fantastische dag en wat kijken we uit naar morgen. Tot morgen!
Zondag 5 mei 2019
Een hele goede, oh nee toch geen goede morgen vandaag. Uitslapen was namelijk leuk voor een dag, maar zoals eerder al vermeld, stond vandaag de wekker vroeg. Nadat we onze buikjes vol hadden gegeten, vertrokken we lopend richting de kerk. De een zenuwachtig voor ons optreden en de ander benieuwd naar wat ze gaan zien in de Afrikaanse protestantse kerk. Bij aankomst worden we hartelijk welkom geheten door iemand van de kerk. We mogen in gereserveerde banken gaan zitten om de dienst mee te maken. Er was een koor swingend aan het zingen, maar dit hebben we later niet meer gezien. Tijdens de dienst wordt er vooral veel gepraat. Dit is voor ons erg lastig, omdat de dienst in het Chichewa is. Heel soms wordt er Engels gesproken, speciaal voor de buitenlandse “vrienden”. We herkennen ‘Onze Vader’ uit het Chichewa. De mensen in de kerk zingen een lied en vervolgens wordt er weer gepreekt. Nu is het onze beurt. Er wordt uitgelegd wie we zijn en waarom we naar Malawi zijn afgereisd. Hierna begint het echte werk: het zingen van het Europese kerklied. In spanning staan we voor een kerk van ongeveer 600 mensen. Ingrid en Afke beginnen prachtig op de fluit om het begin van ons optreden aan te geven. En dan komt het: Ubi karitas, et amor. Ubi karitas, Deos ibi est…
De mensen reageren enthousiast: sommigen filmen ons (als ze een telefoon hebben) en anderen staan op om het beter te zien. Na ons optreden gaan we terug zitten in de banken. De kerkdienst duurt van half 8 tot half 10. Een aantal van ons voelen zich niet helemaal fit dus we gaan weer terug naar het Fort, maar niet voordat ons beterschap gewenst wordt door de kerk (zo’n 10 keer). Om 10:00 uur krijgen we van Tessa uitleg over het verslag. We moeten namelijk per groep een verslag maken zodat de groep van volgend jaar een beginsituatie heeft van de scholen. Ook moeten we vermelden welke activiteiten wij gedaan hebben deze week. Voor de mensen die toch nog dachten dat we op vakantie waren: niets is minder waar. Zelfs in het weekend wordt er gewoon nog gewerkt.
Het werd ons toen pas echt duidelijk hoeveel we in een week al hadden gedaan. De leerlingen hebben allerlei Nederlandse spellen, zoals ‘Schipper, mag ik overvaren?’ en trefbal geleerd. Daarnaast hebben we de ‘Hockey Pockey’ en natuurlijk de ‘Chichuwa’ aangeleerd. Die laatste mocht natuurlijk niet ontbreken! We hebben veel energizers aangeleerd/gedaan, lessen gegeven op het gebied van active learning, workshops gegeven en een sportdag georganiseerd. En misschien wel het allerbelangrijkste: ontzettend veel en op een speelse manier contact gemaakt met de kinderen, leerkrachten en de scholen. Er is echt een wederzijdse band ontstaan tussen de twee totaal verschillende culturen. Na de uitleg van Tessa gaan we in de schoolgroepen aan de slag. Gek eigenlijk dat je met mensen die je voor deze reis nog niet kende, nu ontzettend goed kunt overleggen en kunt samenwerken. Er is namelijk een gezamenlijke drijfveer: onze passie voor het onderwijs. Nadat we hebben gewerkt in groepen, is het tijd voor een warme lunch. Tijdens de lunch wordt er altijd vrolijk met elkaar gepraat over onze ervaringen van hier, maar ook over onze levens thuis. Het is echt een moment van ontspanning en samenkomen. Na de lunch doen we allemaal waar we behoefte aan hebben. De een gaat op bed relaxen of een dutje doen, de ander gaat naar de markt om de cultuur van Malawi op te snuiven en misschien zelfs wel wat doeken te kopen. Om half 4 gaan we met de groep wat drinken bij de rivier. Hierbij zien we mooie uitzichten, waar natuurlijk weer ontzettend veel foto’s van worden genomen. Heel eerlijk gezegd voel ik me een Chinees omdat wij nu de mensen zijn die overal foto’s van maken, haha! Als we terugkomen, is het alweer bijna tijd voor het avondeten. Meestal bestaat dit uit rijst, een soort van aardappelen, groenten, sla en een banaan. Elke dag sluiten wij gezamenlijk de dag af met een groepsmeeting. De gehele groep (althans de mensen die niet aan de schijterij zitten) zijn hierbij aanwezig. Op deze momenten wordt er tijd genomen om te evalueren wat we gedaan hebben en weer vooruit te blikken op de rest van de reis. Ook wordt de blog die elke dag door een ander gemaakt wordt, voorgelezen. Maar misschien wel het allerleukste van dit moment: de reacties van thuis worden voorgelezen op de voorgaande blogs. De een laat een traan, de ander reageert verbaasd op wie er schrijft, maar vooral zien we veel blije gezichten wanneer we een reactie horen van een bekende. Super leuk om te horen hoe velen enthousiast zijn over wat wij hier in Malawi kunnen betekenen. Na het dagelijkse ritueeltje is er nog tijd voor een spelletje, een borrel, een biertje maar vooral voor uitrusting. Er staat ons namelijk nog een week te wachten. Nog een week waarin we ontzettend veel kunnen leren maar ook veel kunnen brengen. Een leerzame week, een leuke week, een spannende week, de laatste week. Een geweldige eerste week hebben wij al gehad. We zijn benieuwd naar wat de tweede ons gaat brengen. Maar voor nu: Houdoe en bedankt, Dikke tút, oant moarn, ajuus, doei & slaap lekker. Morgen weer een nieuwe dag. Maar nu eerst: oogjes dicht en snaveltjes toe.
Reacties (30)